Fictie Dossier Boek 8
Zakelijke Gegevens:
Titel: De gelukvinder
Auteur: Edward van de Vendel / Anoush Elman (17 jaar)
Jaar van Verschijning: 2008
Aantal bladzijden: 332
Uitgever: Noordhoff Uitgevers BV, Groningen/Houten
1e druk
Samenvatting (zelfgeschreven en niet verbeterd):
Het verhaal word afgespeelt in Afghanistan, waar Hamayun met zijn famillie woont in Mazar-e-sharif, waar de Taliban de baas is. Hamayun woont daar met zijn famillie wat bestaat uit, zijn vader, moeder, broer Bashir, Broertje Navind, en zijn zusje Roya. De oma woont ook bij hen. Hamayun gaat daar gewoon met zijn vrienden naar school en leert daar over zijn geloof, geschiedenis en zijn taal. Het is één van de grootste scholen die er zijn, met een gewoon net interieur. Nadat hij in een nieuw huis gaat wonen in Kabul komt hij op een slechte school, waar de lokalen in slechte staat zijn, er zitten geen ramen in, er zijn veel vliegen en je moet op de grond zitten. Elke ochtend als Hamayun naar school gaat, gaat hij samen met zijn vader met de bus. Een paar dagen later als Hamayun van school komt met zijn broer rijd er een Taliban busje met erachter een man die met een touw vast zit. Zijn voeten bloeden en hij schreeuwt. Er komen de laatste tijd steeds meer Taliban strijders in Mazar, waardoor het verboden word om televisie te kijken, vrij te denken en je moet je aan alle andere regels houden van de Taliban.Het word dan ook steeds gevaarlijker om naar buiten te gaan omdat er gevochten word.
Na een tijdje ontmoet Hamayun en jongen van zijn school hij heet Faisal en dat word later zijn beste vriend waar hij graag dingen mee deelt. Op een gegeven moment stormt de Taliban het huis binnen van Hamayun en ze zoeken zijn vader. De vader van Hamayun is niet thuis, maar even later wanneer hij wel weer thuis was, werd hij meteen meegenomen en gevangen gezet omdat de vader van Hamayun vrij denkt. Bashir heeft op dat moment besloten om met Tashmir (een neef van hamayun) naar Iran te gaan en nog verder te trekken naar het westen, omdat hij bang is dat hij misschien ook opgepakt wordt door de Taliban, aangezien hij zelf ook een vrijdenker is en hij kon er dan ook voor zorgen dat de rest van de familie ook uiteindelijk op dezelfde manier opgepakt worden. Terwijl de vader van Hamayun nog vastzit word er een broertje geboren genaamd Qasim. Later word de vader vrijgelaten omdat ze niet genoeg bewijs hadden.
Nadat zijn vader weer thuis is, hebben zijn ouders besloten om niet te blijven in Mazar en gaan ze naar Kandahar wat ook in Afghanistan ligt. De mensen die hun daarheen brengen heten bottendragers. Dat zijn smokkelaars die ze naar andere landen probeert te brengen voor geld. Omdat de reis vermoeiend is en lang zal duren blijft Hamayuns broertje Qasim achter bij oma. De reis duurt lang en tijdens de reis zijn ze vaak misselijk. Later gaan ze naar Teheran wat de hoofdstad van Iran is. Vanuit deze stad hopen ze weer verder te kunnen gaan naar europa om daar vrij te kunnen gaan leven. Ze maken een paspoort aan dat ook door de bottendrager word geleverd. Met de paspoorten kunnen ze met het vliegtuig naar kazachstan waar ze woorden opgehaald met een busje, en naar een verblijf plaats worden gebracht. Ze komen in een leegstaand huis met een paar matrassen en andere mensen die ook vluchten. Op dit moment heeft de famillie geen idee waar ze zijn, of waar bashir en Qasim zijn.
Na een lange reis komen ze in Nederland aan op het treinstation in Amersfoort, maar ze weten zelf nog steeds niet waar ze zijn. Na het gevraagd te hebben aan de beveiliging, worden ze met een bus naar een vreemdelingencentrum van Zevenaar gebracht waar ze zullen overnachten en worden ondervraagt. De volgende dag komen ze Bashir met Tashmir tegen en omhelzen elkaar. De dagen dat ze in Zevenaar zijn, worden ze ondervraagt en word alles genoteerd. Hoewel ze dachten dat Nederland een vrij land was zien ze wel overal camera’s hangen en veel bewaking. Na 7 dagen worden ze naar azc gebracht waar ze waarschijnlijk nog een jaar moeten zitten, om te bepalen of ze mogen blijven of niet. De famillie krijgt op de 9e verdieping een kamer, waarin een slaapkamer, badkamer en een keuken zit.
Na een paar maanden zijn ze al erg gewend en mag hamayun naar school waar hij weer nieuwe vrienden en vriendinnen leert kennen. Ook heeft hij af en toe contact met zijn oma om te weten hoe het met zijn broertje is. In de tijd dat ze er verblijven worden er andere families geplaats in Nederland maar ook famillies die weer terug gestuurd worden. Op een dag hoort de famillie dat ze toch weg moeten en het land moeten verlaten.Ze dienen weer een verzoek in om te blijven maar worden weer afgewezen en moeten toch echt terug. Het komt vooral door de rechtse politieke partijen die minder vluchtelingen in het land nemen. Hierna proberen ze hiertegen te vechten samen met instanties met een advocaat. De eerste keer lukt het niet, maar ze denken dat ze de verkeerde advocaat hadden. De 2e keer lukt het ook niet, waarna ze vriendelijk word verzocht om uit het land te vertrekken binnen 24 uur. Maar ze blijven doorgaan, en omdat ze het azc moeten verlaten verblijfen ze toch bij Bashir in het appartement, wat maar net lukt.
Ondertussen is hamayun bezig om in een toneelstuk van school een rol te spelen. Het opvoeren van dat toneelstuk ging zo goed dat ze nog een toneelstuk gingen maken, alleen was hamayun dit keer de regisseur en had hij het verhaallijn zelf bedacht. Het ging over wat hij allemaal had meegemaakt in de reis naar Nederland. Ook dit toneelstuk werd een succes. Hamayun kreeg ook nog een vriendin die hamayun had ontmoet in een winkel waar hij een baantje had. Maar de verkering ging uit, omdat ze niet met Hamayun om mocht gaan. Op een dag kwam er politie aan de deur bij het appartement van bashir en ze kwamen vertellen dat het niet toegestaan is dat ze met zoveel in een appartement verblijven omdat er maar 1 persoon mag wonen, daarom word de vader naar kamp Zeist gestuurd waar hij een tijd verblijft en word ondervraagt.
De toneel juffrouw vond het elke keer maar raar dat ze zijn afgewezen en komt daarom ook in actie en schrijft brieven naar de burgemeester en andere organisaties. Ook hebben ze via de oma in Afghanistan een brief gekregen waarop staat dat wanneer ze terug komen dat de vader van hamayun weer zal worden opgepakt. Deze brief hadden ze al langer maar er stond geen stempel of van de Afghaanse regering waardoor hij nep kon zijn, maar nu hadden ze de brief vanuit Afghanistan gestempeld gekregen waardoor de situatie anders werd. Ze gingen nu met de brief en de 2e advocaat een laatste keer proberen en deze keer werden ze niet afgewezen en kregen ze een status en mochten ze dus verblijven in Nederland.
Over de auteur:
Edward van de Vendel is geboren op 1 Augustus 1964, in Leerdam in het ziekenhuis. Zijn ouders wonen in Beesd, niet ver daarvandaan, in de Betuwe. Daar is Edward ook opgegroeid. Hij woonde bij zijn ouders tot zijn 21ste. Edward is het oudste uit een gezin van drie kinderen, een broer en een zus. Als kind was Edward rustig, en luisterde op latere leeftijd veel naar muziek.
Vroeger leesde Edward niet zoveel. Dat veranderde naarmate zijn leeftijd. Hij leesde ook boeken zoals Harry Potter. Toen Edward nog klein was wou hij graag zanger, of voetballer worden, maar geen van beiden kon hij goed. Ook wou hij meester worden. Uiteindelijk werd Edward ook meester en stopte in 2001 met lesgeven. Daarna is hij begonnen met schrijven.
Edwards hobby's zijn onder andere, naar de film gaan, lezen, cd's kopen, fitness, voetballen en op reis gaan.
Intotaal schreeft Edward 63 boeken.
Bronnen: http://www.edwardvandevendel.com/default.htm
Over het boek:
A. Op het boek staat een jongen met een basketbal en met zwarte letters in een groene vak de titel van het boek. De jonge die afgebeeld is moet Hamayun voor stellen. Want hij is de hoofdpersoon in het verhaal.
B. Nee het boek is aan niemand overgedragen.
C. De plaatsen die in het boek voorkomen zijn Mazar-E-Sharif en Kaboel in afganistan en dorpen in europa en nederland onder andere Amesfoort en Zeist.
D. De plaatsen die in het boek voorkomen zijn Mazar-E-Sharif en Kaboel in afganistan en dorpen in europa en nederland onder andere Amesfoort en Zeist.
E. Het verhaal staat niet een een chronologische volgorde omdat je terugblikken hebt op het verleden. Je herkent het eraan dat Hamayun opeens aan zijn verleden denkt en wat verteld.
F. Het boek is geschreven uit het ik-perspectief, want je weet alleen alles wat rondom de hoofdpersoon gebeurd.
G. Het verhaal heeft een open einde. Je komt te weten dat Hamayun in Nederland mag blijven en dat hij niet meer naar Afghanistan hoeft of dat hij terug moet je kiest het zelf.
Leeservaring:
Ikzelf heb liever een dunner boek omdat je anders constant weer verder moet lezen, en dat je daardoor uit het verhaal gaat, maar voor andere mensen zou dit waarschijnlijk geen probleem zijn. Het onderwerp was redelijk veel voorkomend en normaal. Het is niet iets wat ik zelf zou kiezen, maar het ging er mee door. Ik lees liever een horror of sci/fi verhaal, maar dit onderwerp was gewoon leesbaar voormij alhoewel ik het een niet zo heel leuk boek vond. Het verhaal heeft me wel nieuwe kanten van het onderwerp laten zien, want het verhaal was erg uitgebreid verteld. Ik had wel verwacht aan het eind dat Hamayun in Nederland mocht blijven, aangezien hij anders dit boek niet had kunnen schrijven in het Nederlands met een Nederlandse schrijver. Ik ben door het verhaal niet anders over sommige dingen gaan denken. Het onderwerp werd in het boek grondig besproken. Je kwam vrijwel alles te weten. Alles kreeg veel aandaht en alles werd grondig besproken. Ik heb nog niet eerder een verhaal met hetzelfde onderwerp gelezen.
Het verhaal had heel weinig interressante gebeurtenissen, waardoor de spanning in het verhaal laag was. De tempo in het verhaal was prima en lag niet op een gegeven moment stil. In het boek ging het vooral om de gevoelens en meningen van de mensen, en de gebeurtenissen. Alle gebeurtenissen in het verhaal zijn geloofwaardig, wat ook echt gebeurd kon zijn, het verhaal is ook gebaseerd op een waargebeurd verhaal van Anoush Elman wie hielp bij het schrijven van het verhaal. De gebeurtenissen zijn niet herkenbaar voor me zelf ik heb nooit zoiets mee gemaakt maar heb het wel eens te horen gekregen van mensen. De gebeurtenissen zijn allemaal echt gebeurd. In het verhaal staan geen gebeurtenissen die ik graag zelf zou willen mee maken. Het boek heeft een open eind en kies je inprincipe zelf.
De hoofdpersoon is niet iemand die voor me gaat leven. Ik kan me een veel gevoelens wel plaatsen van de hoofdpersoon want ik zou het ook niet leuk vinden als dit mij zou overkomen. De hoofdpersoon is zeker geen held en ik zou er niet op willen lijken. De hoofdpersonages gedragen zich goed en ik kan me in sommige gedachtes van de personages wel vinden. Niks uit het boek heeft me echt aan het denken gezet. Van de hoofdpersoon kom je genoeg te weten en de rest van de hoofdpersonages oook wel maar soms oppervlakkig. De personages veranderen van denk beeld om dat ze dingen mee maken en die zeker niet leuk is. Het boek heeft een goede opbouw, het gaf wel een paar keer een terugblik in het verleden, en de rest van het verhaal was gewoon wat de hoofdpersonage nu meemaakte. Het verhaal had een logische en makkelijke opbouw wat gewoon te begrijpen was. Het slot paste goed bij het verhaal.
Taalgebruik in het boek was makkelijk en goed begrijpbaar, het zat onder mijn lees niveau. ook stonden er geen moeilijke woorden in. De zinnen zelf waren niet te lang gemaakt, maar ook niet te kort. Het verteltempo was wel redelijk hoog, maar niet te laag.
Recensie:
De Gelukvinder is een meeslepend verhaal over hoop en wanhoop. Wanneer je denkt dat het goed komt, gaat er weer iets mis. Vooral het einde van deze Young Adult is erg verrassend. Het verhaal lees je in een ruk uit en laat je niet meer los, ook niet als het boek al lang uit is. De Gelukvinder geeft een onthutsend beeld van het leven onder het bewind van de Taliban, mensensmokkel en het asielbeleid in Nederland.
Meeslepend - Erg verassend - Onthutsend beeld
meeslepend - Het verhaal is boeiend en je hebt de neiging om verder te lezen, alhoewel ik dit niet zo vind, ik vind het verhaal iets te langdradig voor mijn lees stijl.
erg verassend - Dat het onderwerp iets nieuws is of dat het onderwerp anders is aangepakt dan verwacht, dat vind ik ook zo.
onthutsend beeld - verbijsterend, verbluffend, omdat het anders is aangepakt dan het onderwerp normaal word aangepakt. Ik heb hier geen mening over, aangezien ik nog nooit een boek heb gelezen met dezelfde mening.
Ik kijk nu al uit naar de volgende uitgaven van Slash!
Ik heb vrijdag "De gelukvinder" mee naar huis genomen uit onze mediatheek en ik kan het boek bijna niet neerleggen.
Ik weet dat ik het boek zeker aan onze leerlingen ga aanbevelen.
Dit is iets wat ze moeten lezen, zodat ze weten wat er echt in Afghanistan gebeurd en dat dat dus geen 'ver van je bed-show' is.
Bij ons op school zitten ook kinderen die uit Afghanistan komen, wellicht dat zij door dit boek kunnen rekenen op meer begrip en wellicht hun eigen verhaal ook durven vertellen.
De korte hoofdstukken nodigen echt uit tot lezen, het is vlot geschreven en er staan niet te veel moeilijke termen in, zodat het ook voor VMBO-B goed te lezen is.
Bewondering voor deze bijzondere samenwerking.
Bijzondere, samenwerking - uitnodigend, hoofdstukken - bewondering
Bijzondere, samenwerking - De man van de recensie vind dat de samenwerking goed verliep, en een goed uitkomst had. Daar ben ik het wel mee eens, vooral omdat de gebeurtenissen goed beschreven zijn en ook goed is verwerkt.
Uitnodigend, hoofdstukken - De korte hoofdstukken zijn aantrekkelijk om te lezen en valt snel op voor je oog, beweert de man. De hoofdstukken waren inderdaad kort, maar er waren ook aardig veel hoofdstukken.
Maak jouw eigen website met JouwWeb